Ertelemek Yok Etmektir

Öncelikle herkesin bayramını en içten dileklerimle kutluyorum. Sevdiklerinizle çok güzel bir bayram diliyorum.
Buraya en son 13 Mart günü yazımı yazmışım. Uzun zamandır elim kaleme gitse dahi yazımın sonunu getiremedim. Şimdi yeni bir ay ve günde yazımı paylaşmak istiyorum.
Kaybolmak, kişinin pusulasını, rehberini kaybetmesidir. Pusula da rehber de kişinin bizzat kendisidir. Hayatımızda her zaman işler yolunda gitmiyor, böyle zamanlar olunca da kayboluş başlıyor.

Zaman değişir, insanlar değişir, hayat değişir lakin gerçek birdir ve asla değişmez.
Hayatta türlü insanlar vardır, yanındaki insanları kullanırlar ya da bir yere gelmek için birinin peşinden koşarlar (mevkisi büyüklere)...
Şöyle bir eleştiri yapmak istiyorum "artık kendini yitirdin, sen eskisi gibi değilsin ve bunu yapanlara benzedin. Farkını yitirdin..."
Bana hak verenler ve karşı çıkanlar olabilir bu benim doğrum gerçek mi bilemem ama doğrum.
Günümüzdeki bir söz "dayın var mı?"
Ah ah bu duruma yaşadığım müddetçe karşı çıkacağım bir yere gelmek için bu kadar taviz veremem, karakterimi yitiremem.
Hayatınızda tüm ilişkilerde ılımlı olun, insanları kullanmayın.
Şubat 2019 bana mutluluktan çok kayıp getirdi güven duygumu yitirmeme neden oldu.

Ey fani ömür
Neylersin
Yine mi
Gelirsin

Acıtan dert
Yakan kor
Bitmeyen çile
Yine mi gelirsin

Ey fani ömür
Yine hızla geçersin
Vedayı unutur
Beka ile avunursun

Hala inanamıyorum bu gerçek mi?

Lise zamanı en büyük hayalim yazdığım kitapları basmaktı çok şükür bunun için ilk adımımı attım.
Bugün kitabımı elime aldım, bu mutluluk paha biçilemez.

Yaşadığımız şu dünyada misafiriz bir gün çekip gideceğiz bunun için bir adım atmak, ışık olmak bizim görevimiz.

Bu mim yazısını yazmayı uzun zamandır istiyordum ama yoğun bir sınav döneminde olduğum için yazmaya fırsat bulamadım. Şimdi ise hemen yazmak istedim.
Öncelikle bu mim etkinliğini başlatan Beydanın Kitaplığının yazısına buradan ulaşabilirsiniz.
2018 aşırı yoğun, stresli geçti benim için. Aralık ayının ve bu yılın son günlerinde ise sınavlardan dolayı yorulup ummadığım kişilerden ummadığım sözleri duymaktan dolayı kırgınlık yaşıyorum. Dilimi tutamamanın da pişmanlığıyla bu yılı bitiriyorum.

Bu aralar üzerinde çokça durduğum bir konu. Ne kadar özgürüz? Ne kadar mutluyuz? Buna cevap vermeden önce başka sorular sormak istiyorum.
Hiç kimseyi umursamadan hareket ediyor musun?Hayallerin için çabalıyor musun?Koşullar nasıl? Ben ilki dışındaki sorulara doğru cevabı verdim ama ilkini doğru cevaplayamadım. İnsan kafasında oluşturduğu düzeyde özgürdür. Koşullar uygun olmayabilir ama koşulları oluşturanlarda bizleriz. Hayallerimiz için ne kadar çabalıyoruz? Hiç çabalamadan yemek olmaz ne demişler emeksiz yemek olmaz. Şu hayatta ne kadar yaşayacağımız belli değildir ama yaşadığımız müddetçe çabamız ile orantılı hayallerimizin ortaya çıkacağı aşikardır. Bugün bir karar alalım kim ne der demeden hareket edelim ve ona uygun yaşayalım. Ben bu huyumu aşmak için Şubat ayına bir plan kurdum, bırakalım kim ne derse desin biz sadece ilerlemeye bakalım. Şimdi söyle hayalin için ne kadar çabalayacaksın?
Fani olan hayat eşsiz bir mücevherle taçlanınca baki olur o halde DURMA !!!