Ertelemek Yok Etmektir

Ey fani ömür
Neylersin
Yine mi
Gelirsin

Acıtan dert
Yakan kor
Bitmeyen çile
Yine mi gelirsin

Ey fani ömür
Yine hızla geçersin
Vedayı unutur
Beka ile avunursun

Hala inanamıyorum bu gerçek mi?

Lise zamanı en büyük hayalim yazdığım kitapları basmaktı çok şükür bunun için ilk adımımı attım.
Bugün kitabımı elime aldım, bu mutluluk paha biçilemez.

Yaşadığımız şu dünyada misafiriz bir gün çekip gideceğiz bunun için bir adım atmak, ışık olmak bizim görevimiz.

Bu aralar üzerinde çokça durduğum bir konu. Ne kadar özgürüz? Ne kadar mutluyuz? Buna cevap vermeden önce başka sorular sormak istiyorum.
Hiç kimseyi umursamadan hareket ediyor musun?Hayallerin için çabalıyor musun?Koşullar nasıl? Ben ilki dışındaki sorulara doğru cevabı verdim ama ilkini doğru cevaplayamadım. İnsan kafasında oluşturduğu düzeyde özgürdür. Koşullar uygun olmayabilir ama koşulları oluşturanlarda bizleriz. Hayallerimiz için ne kadar çabalıyoruz? Hiç çabalamadan yemek olmaz ne demişler emeksiz yemek olmaz. Şu hayatta ne kadar yaşayacağımız belli değildir ama yaşadığımız müddetçe çabamız ile orantılı hayallerimizin ortaya çıkacağı aşikardır. Bugün bir karar alalım kim ne der demeden hareket edelim ve ona uygun yaşayalım. Ben bu huyumu aşmak için Şubat ayına bir plan kurdum, bırakalım kim ne derse desin biz sadece ilerlemeye bakalım. Şimdi söyle hayalin için ne kadar çabalayacaksın?
Fani olan hayat eşsiz bir mücevherle taçlanınca baki olur o halde DURMA !!!

"Sen doğarken herkes güldüğünde ağlıyordun, öyle bir hayat yaşa ki herkes ağlasın sen gülümseyerek veda ederken" demişler bu söze her daim hayran kalmışımdır.
Zorluklar daima olacak, gücümüz hep doruğunda da olmayacak ama şunu asla aklımızdan çıkarmamamız gerekir bu günler geçecek , tüm zorluklar gidecek yarın onların izleri yitecek...
İstediğin yerde olmak zorunda değilsin ama onları hayatından söküp atamazsın, zaten atmamalısın.
Hayallerini, ideallerin, yeteneklerini daima icra etmeli  hayata işlemelisin.
Kimsenin sözüne bakma, medette umma sen yoluna bak, amacın için içindeki güce bak.
Zaafa düşersen amacından saparsın sade bir kalple hayaline bak.
Kılavuz sensin, hayatını yönlendir ve sana ihtiyacı olanlara kılavuzluk et.
Korkma ne olursa olsun her karanlığın bir aydınlığı mutlaka olur. Her darlık varlığa erer. Rabbim çaresiz dert vermesin.

Bugün böyle bir yazı kaleme almak istiyorum. Bu yazıyı başta kendime olmak üzere hayata daha atılmamış ve atılmanın arifesinde olanlara ithaf ediyorum.
Hayat insanı yoğurup şekillendirme, şekillendirdikçe değiştirme sürecidir. Hepimiz birer ışığız , armağanız, farkı oluşturacak olan kıymetli hazineleriz, bunu engellemeye kimsenin hakkı yok.
Değişme, aynı sen olarak kal, lisedeki, üniversitedeki sen ol, hayatın seni değiştirmesine izin verme ruhunu satan tüccar yapmasına izin verme.
Ruh insanın özüdür, parlamasını sağlayan tılsımıdır, ruhun giderse ışığın biter, ideallerin, gücün, farkın gider...
Eksik yönlerini güçlendir, güçlü yönde değiş ancak özünü yitirme.
Her zaman derim mayanda yoksa hayalin, mayanda olanla en iyisini hayal et. Benim mayamda doktor olmak yok ama mayamda konuşma, yazma konusunda bir parıltı vardı ve bende onu kullanıyorum, demem o ki mayanda olanı keşfet ve ondan çok güzel hamurlar oluştur.

Ne de zor yaşamak hele de mücadele işin içine girince, küçüklüğümden beri hep mücadele içerisindeyim en çokta kendi içimde.
Yaşamımızı, kişiliğimizi keşke seçebilseydik, değiştirebilseydik.
Aslında değiştirebiliriz ama yılların birikimi varsa onu nasıl alt edip değiştiririz bilemiyorum.
Kendimi değiştirdiğimi sandım, zorluklarla mücadele ettim ama anlıyorum ki hala o yerdeyim, yıllar önce olduğum yerde, sadece bunu gizlemeye çalışmışım.
Diyeceksiniz ki bu yaşta ne mücadelesi, hayatta mücadele edilir, geçici olanlarla mücadele kolaydır ama geçmeyen ile sürekli mücadele zordur bundan kasıt zorlu bir karakter, gerçekten çok zor, yıpratıcı, yorucu...
Nice hayaller kurdum başarmak için uğraştım, beceremedim...
Şaşmaz mı mücadele?
Bir an olsun unutulup kolayca ulaşılmaz mı hayallere? Bir kere yaşayacağımız şu dünyada, hayallerden uzaklaşmak ne acı.
Çekinmek, en acısı da bu, karşısındakinden çekinmek öz güven eksikliğimi yoksa insanlara mı güvensizlik bilemiyorum.
Belki de zayıf kişilik.