Bittiği Yerden Başlar Hayat
Çalışıyoruz durmadan çalışıyoruz. Çabalıyoruz ansızın başımıza mutlak son gelmeyecek gibi çalışıyoruz. Asıl olanı, değerli olanı unutuyoruz. Gün geçtikçe kaybediyoruz, yitiyoruz çünkü değerimizi inkar ederek yadsıyoruz kendi benliğimizi. Eğlenmek, zenginleşebilmek için kendini kaybetmek... Neydi hayat? Yaşamın amacı neydi? Ne için yaşıyoruz? Biz kimiz? Neden varız? İdealimiz ne? Yaşamın acı rutinleri bizi yutmayı başarabildi mi? Kendimize sorular sorarız, benliğimizi bulmak sorulardan ve cevaplardan geçer. Ben son sorunun cevabını vermek istiyorum son beş yılda hayat beni yutmak için çok uğraştı ve son iki yıldır kendi benliğimi yitirdiğimi fark ediyorum. Bu satırları yazarken kendime dönebilmek, hayata dönebilmek için adımlarımı atmaya niyet ediyorum. Başlıkta da dediğim gibi bittiği yerde başlar hayat. Hayat seni yutup aynı yapmak istiyorsa sen daha gür sesle "Hayır" de ve kendine gel. Kendine gel... Hayat zor, imkanlar kısıtlı. Türlü engellerin olduğu bir fanusta yaş