Ertelemek Yok Etmektir

Bir ben var derinliğimde Gün yüzüne çıkmaz, sessizce Ben vardır içerimde Belli etmeden yüceliğinde İster gün yüzüne çıkmak Kuş misali uçmak Özgürce oradan oraya Düşmeden, yitmeden ... Hepimiz ayrı benlikler ile doğduk, beş parmak bile bir değilken, insanlarda öyledir hepimiz farklıyız, özeliz. Farklılıklar ile doğduk, dünyada bir fark bırakmak için yaşıyoruz çünkü her ömür bir fark bırakır. Benliği ile olduğu gibi kendini saklamadan yaşayan kişiler asla çekingen değillerdir ve oldukları gibi hareketlerini ortaya çıkarırlar. Ben olamamak ise daima tereddüt ile yaşamak, hareketlerine dikkat etme çabasıdır. Bu çabada boşuna ya nereye kadar bu tereddüt, nereye kadar bu o ne der kuruntusu. Çevremizdekiler, ailemiz, tanımadıklarımız, dönemin koşulları, hayatın kuralları hepsi toplanınca bir çeki düzen verme çabası halbuki hepimiz olduğumuz gibi özeliz, hepimiz de bir ben var ve o benliği yüceltecek bir güç var. Özgürlük mü pek yok sanki, tabi bunu da önce ...

Ah ah sokaklardaki küçükleri görünce içim sızlıyor. Dünya öyle bir yere gidiyor ki sonumuz ne olacak bilmiyorum. 7-12 yaş aralığındaki çocuğun sigara, küfür, kavgacı tutumlara sahip olmaları moralimi bozuyor, en parlak kişiler onlarken onları yetiştirenler onları etkileyemiyor ya da engelleyemiyorlar. Baskı ve şiddetin her türlüsü yanlış ancak disiplinin her türlüsüne sıcak bakan birisiyim. Çocukları ilk eğiten anne ve babasıdır aslında en çok etkiye de anne sahiptir. Hayır ile öğretilirdi yapmamamız gerekenler, sonra nedenleri... Sürekli takip ederlerdi bizleri arkadaş grubumuza müdahale ederlerdi ailesi ile tanışıp ona göre içlerini rahat ettirirlerdi ilk okul zamanlarında tam bir afiye görevi görürlerdi :) İlgili olup büyük bir dikkatle bize her şeyi öğretirlerdi. Derslerde disiplin sağlarlardı ki biz kendimizi bırakmayalım. İlk eğitimi anne babalar verir çocuklara ancak asıl eğitimde kişinin kendisini eğitmesidir bu eğitimde de bulunulan çevre etkili olduğu için titiz davr...

Şu sıralar ki ruh halimden olsa gerek ki sık sık bu konularda yazıyorum. Hayat öyle bir yer ki bizim pes etmemiz için türlü koşulları ortaya çıkarıyor bazen umutsuzluk kervanına katılmış yolcu misali peşinden koşuyoruz duygularımızın. Büyük bir inatla peşinden koşmalıyız yolcusu olduğumuz yolun, bizi kabul etmeme ihtimali olsa dahi. En çok da şu soru aklımı kurcalıyor uğruna hırs yaptığın, mücadele ettiğin gerçekten değer mi insanların hayatı ikiye ayrılır hatta üçe ilki mecburiyetten ortaya çıkan yol, ikincisi çalışarak elde ettiği yol üçüncüsü ise hayallerinin daha doğrusu egoya hizmet eden yol, hangisi daha iyi hangisi daha değerli olur diye sorarsam mantığım ikinci olan der hislerim ise üçüncüsü olsa ne güzel olur der hayat ise ilkini verir biz hayatımıza müdahale etmezsek. Çalışarak başarılı bir öğretmen olmak için elimden geleni yapacağım inş bir gün o hedeflediğim alana ulaşırım ama tanınan bir yazar veya tiyatro ile kendimi ünlendirmeyi de çok isterdim tabi yaşanılan bamb...

Demin blogumun ismini yazarak görsellerde arama yaparken resmimin kesilmiş şekli dikkatimi çekti ve hemen baktım başka biri tarafından yazılarım ve o konuda kullanmış olduğum resimler aynı şekilde alınmış baya şok oldum burada emek harcarken başkasının izin almadan direkt bunu yapması moralimi bozdu ve hemen yazılarımı korumaya almak için bir kod arayışına girdim ve buldum. Baya emek harcıyoruz ve başkasının alıp izinsiz kullanması üzücü oluyor sizlerde yazılarınızı korumak istiyorsanız yerleşimde gadget ekle diyerek kod sayfasına gelip kod yapıştırabilirsiniz. Normalde böyle bir şey yapmayı düşünmüyordum ama böyle bir durum olunca yapma gereği duydum ve haber vermek istedim bence sizde bunu yapın. Kodu gördüğüm site  şurası  idi oradan faydalanabilirsiniz.

Bugün yeni bir Mim ile yazı paylaşıyorum. Öncelikle beni Mimleyen  Recep Hilmi Tufan 'a teşekkür ederim. Mimin konusu geçmişten veya günümüzden aklınızda kalan; beğendiğiniz en az 2 TV reklamını paylaşmak.  Eski reklamlara bakarken özlediğim ve o zamanlar çok dikkatimi çeken reklamları paylaşmak istiyorum. Bu reklamı her gördüğümde canım tatlı isterdi, severdim bu reklamı :D Cellocanlar da aşırı sevdiğim reklamlardandı. Bu reklamı da çok severdim :) Sevdiğim ve aklımda kalmış olanları paylaştım.  Meczup Yazar The Saglam's Mavi ve Edebiyat Bende üç kişiyi mimlemek istedim. İsteyen herkesi davet ediyorum güzel günler dilerim :)

Blog da yazma serüvenime 5 Haziran 2017'de  Şimdi  adlı yazımla başladım. Burada tam 10 ayım geçmiş, bu 10 ay içinde çok şey yaşadım ilk iki ayım çok komikti google plus dan bir haber yazıyordum okunma sayım az olunca da üzülüyordum meğer durum öyle değilmiş google plus diye bir yer varmış :D Orayı keşfedince yeni bir dünyaya adım atmış gibi hissettim bir çok blogger vardı,  sonraları bir çok kişiyle tanıştım nice dünyalara girdim, burası samimi bir ortam, halam gibi, ablam, abim, kardeşim gibi sevdiğim bir çok kişi oldu hepsine çok teşekkür ediyorum. 50.000 okunma sayısına ulaşmak beni çok mutlu etti ve teşekkür edip on ayımı anlatmak istedim. En çok okunan yazım 1390 okunma ile  Bir Farkımız Olmayacaksa Yaşamanın Anlamı Ne ? Mim dışında en çok yorum aldığım yazım 26 yorum ile  Bize Neler Oluyor . En çok okunan şiirim 759 okuma ile  Yürüyorum Sokaklarda . Toplam 976 yorum. Toplam 145 yazım. İnsan yazdıkça çok mutlu oluyormuş ve burayı bı...

Bugün çok severek izlediğim bir Kore dizisini paylaşacağım. Lee So-Hye : Ana karakterimiz kendisi başarılı bir yazardır. Kanser olduğunu öğrenecektir ve bunun üzerine konu ilerleyecektir. Ryoo Hae-Sung : Oyuncudur ama biraz yeteneksiz bir oyuncudur Lee So-Hye ile geçmişte yaşadıkları Lee So-Hye'nin ondan kaçmasına neden olmuştur. Tabi gerçekler bambaşkadır. Fragmanı da şöyle bırakayım. Mutlaka izlemenizi tavsiye ederim gerçekten çok güzel bir diziydi.